ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ
Σελίδα 1 από 1
ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ
GENIKOS Πεμ Νοε 26, 2009 12:25 pm
Δεν ξεχνώ τίποτα
Δε 16 Νοε 2009 Αντώνης ΚΑΡΠΕΝΤΟΠΟΥΛΟΣ
Τo είχα γράψει πριν μερικά χρόνια όταν η Εθνική μας πήγαινε στη Δανία να παίξει ένα ματς αντίστοιχο με αυτό που θα δώσει στην Ουκρανία. Τότε το είχε χάσει το ματς και είχε αποκλειστεί από τα τελικά του μουντιάλ: ας ελπίσουμε την Τετάρτη να παει καλύτερα. Ωστόσο επειδή η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι ίδια κι επειδή τη βλέπω τη μπόρα της απόλυτης ισοπέδωσης να έρχεται θέλω εγκαίρως και τώρα όπως και τότε να πω ότι δεν ξεχνώ.
Δεν ξεχνώ το ματς με τη Φινλανδία το 2001, όπου ο Ρεχάγκελ εισπράττοντας μια βαρύτατη πεντάρα αποφάσισε με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. «Μπορεί στο συγκεκριμένο αγώνα να έκανα ως προπονητής τεράστια λάθη» έλεγε στην επιστροφή σε ένα στενό συνεργάτη του «όμως καμία ομάδα δε δέχεται πέντε γκολ αν έχει τους ποδοσφαιριστές που πρέπει. Αυτή η ομάδα δεν τους έχει και πρέπει γρήγορα να τους βρούμε».
Δεν ξεχνώ ένα φιλικό ματς στη Λεωφόρο με αντίπαλο το Εϊρε. Ηταν δεν ήταν στο γήπεδο πέντε χιλιάδες κόσμος και ο αγώνας δεν ξεκολλούσε από το 0-0. Ο μακαρίτης ο Γιάννης ο Κυράστας θυμάμαι ακόμα ότι μου έλεγε πως αυτή η Εθνική κινδυνεύει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη από την ανυπομονησία μας. «Δες πως ακυρώνει τον αντίπαλο, πως κλείνει τους χώρους, πως δεν αφήνει σε κανένα να κάνει ευκαιρίες» μου έλεγε ενώ εγώ γκρίνιαζα. «Εχει δυο τρεις καλούς επιθετικούς, κάποια στιγμή θα αρχίσει να σκοράρει και θα κάνει ένα σερί αποτελεσμάτων που θα το θυμόμαστε όλοι. Αφήστε την στην ησυχία της να δουλέψει και να βρει την αυτοπεποίθηση που της λείπει και όλα τα άλλα θα ρθουν μόνα τους». Είχε δίκιο.
Δεν ξεχνώ τη στιγμή εκείνου του πρώτου σερί. Δύο ήττες (η μία άδικη από την Ισπανία που περπατούσε στη Λεωφόρο), μια δίκαιη (από τα δεύτερα της Ουκρανίας στο Κίεβο) και μετά η έκρηξη. Η Αρμενία και η Ιρλανδία φαίνονταν εύκολοι, οι Ισπανοί βουνό, οι Ουκρανοί ανίκητοι. Στο Ερεβάν ο αντίπαλος ήταν το άγχος και με τους Ιρλανδούς στη Λεωφόρο η ανυπομονησία. Πέντε επίσημα ματς με μηδέν παθητικό, σχεδιασμένα, σοβαρά, άψογα. Και καθόλου βαρετά.
Δεν ξεχνώ το ταξίδι στην Ισπανία, εκεί που η ομάδα αυτή κατάλαβε το πόσο σπουδαία είναι και το πόσο μεγάλη μπορεί να γίνει. Εγώ ήμουν εκεί σε στιγμές που την Εθνική δεν την ακολουθούσε κανένας. Οι Ισπανοί στη Σαραγόσα γελούσαν και φώναζαν «σίνκος σίνκος» κουνώντας επιδεικτικά το χέρι ότι τάχα θα μας βάλουν πέντε γκολ. Στην αρχή του ματς ο Στράτος Αποστολάκης στην εξέδρα μου είχε πει ότι από ηθικό είμαστε καλύτεροι, αρκούσε να δεις το ζέσταμα. Το γήπεδο είχε κατηφόρα στην αρχή, αλλά όταν μετά από μισή ώρα ο Γερμανός διόρθωσε την ενδεκάδα και ήρθαν τα πάνω κάτω. Στο σφύριγμα της λήξης οι Ισπανοί μας έδιναν στην εξέδρα συγχαρητήρια λες και είχαμε παίξει εμείς και όχι οι παίκτες που ήταν στο γήπεδο. Στο αεροδρόμιο την επόμενη μέρα κανένας δε μιλούσε για πρόκριση. Ελεγαν όλοι κάτι σημαντικότερο: ότι έχουμε μια καλή ομάδα.
Δε ξεχνώ φυσικά την Πορτογαλία. Μετά το ματς με την Ισπανία που εμφανίστηκε ξανά μπροστά μας για να μας θυμίσει πόσο σπουδαία ομάδα είναι και τι κατόρθωμα κάναμε στα προκριματικά που την αφήσαμε δεύτερη, είχα πει στην εκπομπή που κάναμε στην ΕΡΤ για το Euro ότι οι μισοί από τους παίκτες της Εθνικής κάνουν τα καλύτερα ματς της ζωής τους και ότι αν συνεχίσουν έτσι δεν αποκλείεται να κατακτήσουν και το τρόπαιο! Γέλασε όλο το πλατό με την υπερβολή και σε δεύτερη σκέψη κι εγώ σκέφτηκα «τι κουταμάρα ξεστόμισα τώρα». «Να δω πως θα το μαζέψεις τώρα αυτό που ειπες» μου λεγαν ο Πανούτσος και ο Τάκης ο Λεμονής. Το πα και το ξέχασα όπως πολλά άλλα και μου το θύμισε ένας παίκτης της Εθνικής μετά την επιστροφή. «Το χες πει» μου είπε το βράδυ στο «Θάλασσα» που γιορτάζαμε πραγματικά το τρόπαιο μετα το χαζό εκείνο πανηγύρι που έιχε στηθεί στο Καλλιμάρμαρο. Ντράπηκα να του πω ότι το είπα μεν αλλά δεν το πίστευα.
Δε ξεχνώ τα ματς με τη Γαλλία, την Τσεχία, τον τελικό. Σε κάθε ένα από αυτά η προσέγγιση γίνονταν ολοένα και δυσκολότερη, η αγωνιστική κριτική ήταν αδύνατο να καταγράψει το θαύμα. Δεν υπήρχαν «γιατί και πώς» για να εξηγηθούν, παρά μόνο δυνατά αισθήματα: κανείς δεν είναι ικανός να αναμετρηθεί δημοσιογραφικά με αυτά, ούτε να τα περιμένει μπορεί, ούτε να τα καταγράψει. Μεγαλώνουμε ζώντας πληθωριστικές συγκινήσεις, σικέ μεγάλες στιγμές, απερίγραπτους έρωτες και φουσκωμένα πάθη. Και μετά έρχεται το θαύμα της Πορτογαλίας και καταλαβαίνεις τι θα πει μια στιγμή αληθινής ευτυχίας και τη θυμάσαι για πάντα. Δεν κέρδισες τίποτα εσύ, τα παιδιά τα έκαναν όλα, σε αυτούς ανήκει το θαύμα – αλλά ποιος τολμάει να πει ότι η απόλαυση της τέχνης ανήκει μόνο στο δημιουργό κι όχι στο κοινό που συγκινείται;
Δεν ξεχνώ την ήττα στην Αλβανία, το φοβισμένο ματς με τους Τούρκους στην Αθήνα, τις προσδοκίες ότι θα προκριθούμε γιατί είμαστε πρωταθλητές Ευρώπης. Ο κόσμος ποτέ δεν μπουχτίζει στα θαύματα, θέλει κι άλλα όμως τέτοια κατά παραγγελία δε γίνονται. Τα τριανταπέντε λεπτά σουπερ εμφάνισης με τη Δανία τα διαδέχονται τριανταπέντε λεπτά άγχους. Οι διαδικαστικές νίκες με την Αλβανία, το Καζακστάν, τη Γεωργία σβήνουν όταν ο Γιαννακόπουλος σημαδεύει το δοκάρι με τους Τούρκους. Η Ουκρανία μοιάζει βουνό, το ίδιο και το Καζακστάν. Η ανάγκη του να ξαναζήσεις ένα όνειρο κάνει το εγχείρημα αγωνιώδες και η αγωνία είναι κακός σύμβουλος. Από τη Δανία η ομάδα γύρισε αποκλεισμένη μέσα στη σιωπή. Εγω νόμιζα ότι είναι η σιωπή που πριν το τέλος κάνει την αγάπη να φαίνεται μεγάλη. Αλλά τέλος δεν υπήρξε.
Δεν ξεχνώ φυσικά ούτε τη συνέχεια. Το αντίο του Ζαγοράκη, του Τσιάρτα του Νικολαϊδη, του Βρύζα. Μια πρόκριση για το Euro της Αυστρίας βασισμένη σε δυο καλά ματς με τους Νορβηγούς και μια μεγάλη νίκη στην Τουρκία. Μετά ένα πατατρακ στα τελικά, μια κλασσική ελληνική φάρσα βασισμένη σε ιδεοληπτικές υπεραισιόδοξες προσεγγίσεις του είδους θα παίξουμε τελικό με τη Γερμανία κτλ. Το αντίο του Νικοπολίδη, του Μπασινά, του Δέλλα. Δεν ξεχνώ την ήττα από την Ελβετία, τις φτωχές εμφανίσεις με τη Μολδαβία, το Ισραήλ και το Λουξεμβούργο, το πάθος στο ματς με τη Λεττονία. Το μπαράζ με την Ουκρανία.
Το είπα το βράδυ του τελικού, το λέω κι απόψε: η ομάδα αυτή θα είναι για πάντα πρωταθλήτρια Ευρώπης. Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να της στερήσει τον τίτλο. Να μην το ξεχάσετε ότι κι αν γίνει απόψε. Και να μην ξεχάσετε ποτέ τίποτα…
Δε 16 Νοε 2009 Αντώνης ΚΑΡΠΕΝΤΟΠΟΥΛΟΣ
Τo είχα γράψει πριν μερικά χρόνια όταν η Εθνική μας πήγαινε στη Δανία να παίξει ένα ματς αντίστοιχο με αυτό που θα δώσει στην Ουκρανία. Τότε το είχε χάσει το ματς και είχε αποκλειστεί από τα τελικά του μουντιάλ: ας ελπίσουμε την Τετάρτη να παει καλύτερα. Ωστόσο επειδή η περιρρέουσα ατμόσφαιρα είναι ίδια κι επειδή τη βλέπω τη μπόρα της απόλυτης ισοπέδωσης να έρχεται θέλω εγκαίρως και τώρα όπως και τότε να πω ότι δεν ξεχνώ.
Δεν ξεχνώ το ματς με τη Φινλανδία το 2001, όπου ο Ρεχάγκελ εισπράττοντας μια βαρύτατη πεντάρα αποφάσισε με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. «Μπορεί στο συγκεκριμένο αγώνα να έκανα ως προπονητής τεράστια λάθη» έλεγε στην επιστροφή σε ένα στενό συνεργάτη του «όμως καμία ομάδα δε δέχεται πέντε γκολ αν έχει τους ποδοσφαιριστές που πρέπει. Αυτή η ομάδα δεν τους έχει και πρέπει γρήγορα να τους βρούμε».
Δεν ξεχνώ ένα φιλικό ματς στη Λεωφόρο με αντίπαλο το Εϊρε. Ηταν δεν ήταν στο γήπεδο πέντε χιλιάδες κόσμος και ο αγώνας δεν ξεκολλούσε από το 0-0. Ο μακαρίτης ο Γιάννης ο Κυράστας θυμάμαι ακόμα ότι μου έλεγε πως αυτή η Εθνική κινδυνεύει περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη από την ανυπομονησία μας. «Δες πως ακυρώνει τον αντίπαλο, πως κλείνει τους χώρους, πως δεν αφήνει σε κανένα να κάνει ευκαιρίες» μου έλεγε ενώ εγώ γκρίνιαζα. «Εχει δυο τρεις καλούς επιθετικούς, κάποια στιγμή θα αρχίσει να σκοράρει και θα κάνει ένα σερί αποτελεσμάτων που θα το θυμόμαστε όλοι. Αφήστε την στην ησυχία της να δουλέψει και να βρει την αυτοπεποίθηση που της λείπει και όλα τα άλλα θα ρθουν μόνα τους». Είχε δίκιο.
Δεν ξεχνώ τη στιγμή εκείνου του πρώτου σερί. Δύο ήττες (η μία άδικη από την Ισπανία που περπατούσε στη Λεωφόρο), μια δίκαιη (από τα δεύτερα της Ουκρανίας στο Κίεβο) και μετά η έκρηξη. Η Αρμενία και η Ιρλανδία φαίνονταν εύκολοι, οι Ισπανοί βουνό, οι Ουκρανοί ανίκητοι. Στο Ερεβάν ο αντίπαλος ήταν το άγχος και με τους Ιρλανδούς στη Λεωφόρο η ανυπομονησία. Πέντε επίσημα ματς με μηδέν παθητικό, σχεδιασμένα, σοβαρά, άψογα. Και καθόλου βαρετά.
Δεν ξεχνώ το ταξίδι στην Ισπανία, εκεί που η ομάδα αυτή κατάλαβε το πόσο σπουδαία είναι και το πόσο μεγάλη μπορεί να γίνει. Εγώ ήμουν εκεί σε στιγμές που την Εθνική δεν την ακολουθούσε κανένας. Οι Ισπανοί στη Σαραγόσα γελούσαν και φώναζαν «σίνκος σίνκος» κουνώντας επιδεικτικά το χέρι ότι τάχα θα μας βάλουν πέντε γκολ. Στην αρχή του ματς ο Στράτος Αποστολάκης στην εξέδρα μου είχε πει ότι από ηθικό είμαστε καλύτεροι, αρκούσε να δεις το ζέσταμα. Το γήπεδο είχε κατηφόρα στην αρχή, αλλά όταν μετά από μισή ώρα ο Γερμανός διόρθωσε την ενδεκάδα και ήρθαν τα πάνω κάτω. Στο σφύριγμα της λήξης οι Ισπανοί μας έδιναν στην εξέδρα συγχαρητήρια λες και είχαμε παίξει εμείς και όχι οι παίκτες που ήταν στο γήπεδο. Στο αεροδρόμιο την επόμενη μέρα κανένας δε μιλούσε για πρόκριση. Ελεγαν όλοι κάτι σημαντικότερο: ότι έχουμε μια καλή ομάδα.
Δε ξεχνώ φυσικά την Πορτογαλία. Μετά το ματς με την Ισπανία που εμφανίστηκε ξανά μπροστά μας για να μας θυμίσει πόσο σπουδαία ομάδα είναι και τι κατόρθωμα κάναμε στα προκριματικά που την αφήσαμε δεύτερη, είχα πει στην εκπομπή που κάναμε στην ΕΡΤ για το Euro ότι οι μισοί από τους παίκτες της Εθνικής κάνουν τα καλύτερα ματς της ζωής τους και ότι αν συνεχίσουν έτσι δεν αποκλείεται να κατακτήσουν και το τρόπαιο! Γέλασε όλο το πλατό με την υπερβολή και σε δεύτερη σκέψη κι εγώ σκέφτηκα «τι κουταμάρα ξεστόμισα τώρα». «Να δω πως θα το μαζέψεις τώρα αυτό που ειπες» μου λεγαν ο Πανούτσος και ο Τάκης ο Λεμονής. Το πα και το ξέχασα όπως πολλά άλλα και μου το θύμισε ένας παίκτης της Εθνικής μετά την επιστροφή. «Το χες πει» μου είπε το βράδυ στο «Θάλασσα» που γιορτάζαμε πραγματικά το τρόπαιο μετα το χαζό εκείνο πανηγύρι που έιχε στηθεί στο Καλλιμάρμαρο. Ντράπηκα να του πω ότι το είπα μεν αλλά δεν το πίστευα.
Δε ξεχνώ τα ματς με τη Γαλλία, την Τσεχία, τον τελικό. Σε κάθε ένα από αυτά η προσέγγιση γίνονταν ολοένα και δυσκολότερη, η αγωνιστική κριτική ήταν αδύνατο να καταγράψει το θαύμα. Δεν υπήρχαν «γιατί και πώς» για να εξηγηθούν, παρά μόνο δυνατά αισθήματα: κανείς δεν είναι ικανός να αναμετρηθεί δημοσιογραφικά με αυτά, ούτε να τα περιμένει μπορεί, ούτε να τα καταγράψει. Μεγαλώνουμε ζώντας πληθωριστικές συγκινήσεις, σικέ μεγάλες στιγμές, απερίγραπτους έρωτες και φουσκωμένα πάθη. Και μετά έρχεται το θαύμα της Πορτογαλίας και καταλαβαίνεις τι θα πει μια στιγμή αληθινής ευτυχίας και τη θυμάσαι για πάντα. Δεν κέρδισες τίποτα εσύ, τα παιδιά τα έκαναν όλα, σε αυτούς ανήκει το θαύμα – αλλά ποιος τολμάει να πει ότι η απόλαυση της τέχνης ανήκει μόνο στο δημιουργό κι όχι στο κοινό που συγκινείται;
Δεν ξεχνώ την ήττα στην Αλβανία, το φοβισμένο ματς με τους Τούρκους στην Αθήνα, τις προσδοκίες ότι θα προκριθούμε γιατί είμαστε πρωταθλητές Ευρώπης. Ο κόσμος ποτέ δεν μπουχτίζει στα θαύματα, θέλει κι άλλα όμως τέτοια κατά παραγγελία δε γίνονται. Τα τριανταπέντε λεπτά σουπερ εμφάνισης με τη Δανία τα διαδέχονται τριανταπέντε λεπτά άγχους. Οι διαδικαστικές νίκες με την Αλβανία, το Καζακστάν, τη Γεωργία σβήνουν όταν ο Γιαννακόπουλος σημαδεύει το δοκάρι με τους Τούρκους. Η Ουκρανία μοιάζει βουνό, το ίδιο και το Καζακστάν. Η ανάγκη του να ξαναζήσεις ένα όνειρο κάνει το εγχείρημα αγωνιώδες και η αγωνία είναι κακός σύμβουλος. Από τη Δανία η ομάδα γύρισε αποκλεισμένη μέσα στη σιωπή. Εγω νόμιζα ότι είναι η σιωπή που πριν το τέλος κάνει την αγάπη να φαίνεται μεγάλη. Αλλά τέλος δεν υπήρξε.
Δεν ξεχνώ φυσικά ούτε τη συνέχεια. Το αντίο του Ζαγοράκη, του Τσιάρτα του Νικολαϊδη, του Βρύζα. Μια πρόκριση για το Euro της Αυστρίας βασισμένη σε δυο καλά ματς με τους Νορβηγούς και μια μεγάλη νίκη στην Τουρκία. Μετά ένα πατατρακ στα τελικά, μια κλασσική ελληνική φάρσα βασισμένη σε ιδεοληπτικές υπεραισιόδοξες προσεγγίσεις του είδους θα παίξουμε τελικό με τη Γερμανία κτλ. Το αντίο του Νικοπολίδη, του Μπασινά, του Δέλλα. Δεν ξεχνώ την ήττα από την Ελβετία, τις φτωχές εμφανίσεις με τη Μολδαβία, το Ισραήλ και το Λουξεμβούργο, το πάθος στο ματς με τη Λεττονία. Το μπαράζ με την Ουκρανία.
Το είπα το βράδυ του τελικού, το λέω κι απόψε: η ομάδα αυτή θα είναι για πάντα πρωταθλήτρια Ευρώπης. Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να της στερήσει τον τίτλο. Να μην το ξεχάσετε ότι κι αν γίνει απόψε. Και να μην ξεχάσετε ποτέ τίποτα…
GENIKOS- Αριθμός μηνυμάτων : 313
Ημερομηνία εγγραφής : 14/06/2008
Απ: ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΑΡΘΡΑ
GENIKOS Παρ Δεκ 17, 2010 7:11 pm
ΟΛΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥ ΘΕΣΠΡΩΤΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ...ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ
ΖΩ ΣΤΗΝ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ. ΕΙΜΑΙ ΘΕΣΠΡΩΤΟΣ. ΑΡΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΑΣ
Πας Γιάννενα ή αλλιώς Άγιαξ της Ηπείρου. Πήρε αυτό το προσωνύμιο λόγω της φανέλας με τη μία ρίγα που φορούσε αλλά και του πρωτοποριακού για την εποχή ποδοσφαίρου που έπαιζε. Σε όλη τη δεκαετία του '70 καταπλήσσει με το ποδόσφαιρο του αλλά δε κατακτά κάποιον τίτλο, πέρα από τον άτυπο της καλύτερης επαρχιακής ομάδας. Αποτελούνταν κυρίως από Αργεντίνους:
Εδουάρδος Κοντογιώργακης (Ριγκάνι), Αλφρέδος Γκλασμάνης (Γκλάσμαν), Χοσέ Παστερνάκης (Πάστερνακ),Χουάν Μοντέζ και Όσκαρ Αλβαρέζ (συν τον δικό μας Νίκο Λιάκο)
ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ Ο ΠΑΣ ΣΤΗΝ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ
Έτσι καλλιεργείται ο μύθος του Πας ο οποίος φαίνεται ότι δεν άφησε ασυγκίνητους τους Ηγουμενιτσιώτες. Και δε τους αφήνει ακόμα και σήμερα, μιας και τον υποστηρίζουν με ζέση, από την τηλεόραση ή το γήπεδο.Οι κατηγορίες των συμπολιτών μας που υποστηρίζουν τον Πας Γιάννινα είναι οι εξής:
1)ΕΙΜΑΙ ΠΑΣ ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΤΑΓΟΜΑΙ Η' ΕΖΗΣΑ ΣΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ
Δε μπορεί να πει κάποιος κάτι γι' αυτούς. Προφανώς υποστηρίζουν μια αθηναϊκή ομάδα αλλά μπορεί και όχι, ενώ ταυτόχρονα υποστηρίζουν Πας λόγω των δεσμών τους με τα Γιάννενα και δε παραλείπουν αν ο Θεσπρωτός πάει καλά να δηλώσουν και φίλαθλοι του Θεσπρωτού. Δεκτό. Μακάρι να μπορούσα να το νιώσω κι εγώ αυτό που νιώθετε. Έχοντας 100% καταγωγή από τα Τρίκαλα, όταν περνάω έξω από το Στάδιο του ΑΟΤ δεν αισθάνομαι απολύτως τίποτα. Γιατί είμαι Θεσπρωτός.
2)ΕΙΜΑΙ ΠΑΣ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ ΚΑΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΟΥ ΣΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΣΑΛΟΝΙΑ. ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΟΜΩΣ ΑΡΤΑ Η' ΠΡΕΒΕΖΑ
Στην Καρδίτσα εκτός από ΑΣΑ είναι και ΑΕΛ!!!
Αν δε με απατά η μνήμη μου, η συμπαθής σε μένα ομάδα του Πας έχει παίξει στη μεγάλη κατηγορία 1 φορά στα τελευταία 8 χρόνια. Άρα ο Πας με εκπροσωπεί (την Ήπειρο δηλαδή) σχεδόν πάντα στη Β' και την Γ' Εθνική. Σε σχέση με το Θεσπρωτό, πράγματι η Β'-Γ' είναι μεγαλύτερες κατηγορίες. Σε αυτές έπαιξαν κατά καιρούς η Αναγέννηση Άρτας και ο Πας Πρέβεζα αλλά στον τοπικό φίλαθλο κόσμο προκαλούν στην καλύτερη περίπτωση αντιπάθεια. Ενώ ο φίλος μας ο Πας μας βγάζει συμπάθεια. Επειδή είπαμε είναι εκπρόσωπος μας στα σαλόνια. Έτσι και στη Θεσσαλία οι Τρικαλινοί υποστηρίζουν τον Ολυμπιακό Βόλου και οι Καρδιτσιώτες την ΑΕΛ. Δεν πάνε στο γήπεδο τους μιας και οι ομάδες τους είναι μικρές και η περιοχή έχει εκπροσώπους. Στη Θράκη ο νομός Ροδόπης καμαρώνει για την εκπρόσωπο της περιοχής Σκόντα Ξάνθη και έχει σε δεύτερη μοίρα τον Πανθρακικό. Αν ανέβει η Άρτα και η Πρέβεζα στις υψηλές κατηγορίες θα τους υποστηρίξω; Θα βγάλω διαρκείας;;; Στην ακραία και αρρωστημένη περίπτωση που ο Θεσπρωτός ανέβει στα μεγάλα σαλόνια να είστε σίγουροι ότι σύσσωμος ο νομός Ιωαννίνων θα έχει ως δεύτερη ομάδα τον Θεσπρωτό. Επειδή έτυχε να κάνω το φανταρικό μου στα ακριτικά Γιάννενα και γνώρισα οπαδούς του Πας, μόνο κοροϊδία και υποτίμηση έλαβα από μέρους τους για το Θεσπρωτό. Αλλά ποιος ξέρει, αν είμαι ο μοναδικός εκπρόσωπος της Ηπείρου στα σαλόνια μπορεί και να αλλάξουν...
3)ΠΑΙΖΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΖΑΝΗΣ ΚΑΙ ΕΠΑΙΖΕ Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΑΡΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΣ
Χ.Τζάνης
Επαρχιώτικη νοοτροπία. 'Οπως οι Γιαπωνέζοι. Κάθε χρόνο αλλάζε ομάδα ο Νακάτα, άλλαζε ομάδα και όλο το έθνος. Πολύ καλός παίχτης ο Τζάνης. Μακάρι στη δύση της καριέρας του να έρθει και να φορέσει τη φανέλα του Θεσπρωτού. Όμως τι σχέση μπορεί να έχει ο Τζάνης με την Ηγουμενίτσα και το Θεσπρωτό; Το παιδί είναι από τον Παραπόταμο, έπαιξε μόνο στον Αστέρα Παραποτάμου και οι κάτοικοι του χωριού μπορούν να καμαρώνουν. Ούτε από την Ηγουμενίτσα είναι ούτε στο Θεσπρωτό έπαιξε ποτέ. Τον πάω τον Τζάνη καθότι και συμμαθητής αλλά δε μου αρέσει η φανέλα που φοράει επειδή δεν είναι της ομάδας μου. Όπως μ' άρεσε και ο Αθανασίου στον Πας. Αλλά πριν πάει εκεί δε μου άρεσε απλώς. Τον γούσταρα. Και τώρα τον γουστάρω επειδή φορά τη φανέλα της ομάδας της πόλης μου.
4)ΕΧΟΥΝ ΚΑΛΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΟΙ ΔΙΟΙΚΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΟΜΑΔΩΝ
Πολύ που με νοιάζει. Οπαδός είμαι όχι παράγοντας. Εγώ θέλω να γίνω αφεντικό της Ηπείρου. Και σε όποιο γήπεδο βρίσκω τον Πας, η ομάδα μου να τον πατάει.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Οι δυτικοευρωπαίοι κατακτητές έδιναν στους Ινδιάνους καθρεφτάκια και αυτοί εντυπωσιασμένοι τα αντάλλασσαν με τη γη τους. Οπαδούς που ζητάνε καθρεφτάκια δε θέλουμε. Η ομάδα στα τρία τελευταία παιχνίδια έκοψε ΔΙΨΗΦΙΟ ΑΡΙΘΜΟ ΕΙΣΗΤΗΡΙΩΝ! Και κάποιοι Ηγουμενιτσιώτες που ζουν στα Γιάννενα έχουν διαρκέιας στον Πας. Καλα κάνουν. Αλλά να ξέρετε πως η πόλη έχει ομάδα και λέγεται ΘΕΣΠΡΩΤΟΣ. Οποιαδήποτε ομάδα από Μαυρούδι-Γκρεκοχώρι και πέρα είναι ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ ΜΟΥ!!!
ΕΙΜΑΙ ΘΕΣΠΡΩΤΟΣ. ΑΡΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ.
Υ.Γ.Καλή επιτυχία στην ομάδα του Πας και συγχαρητήρια στους οπαδούς του για την ατμοσφαιρα που δημιουργούν.
ΓΡΑΦΤΗΚΕ,ΣΥΝΤΑΧΘΗΚΕ και ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ από ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ
ΖΩ ΣΤΗΝ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ. ΕΙΜΑΙ ΘΕΣΠΡΩΤΟΣ. ΑΡΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΑΣ
Πας Γιάννενα ή αλλιώς Άγιαξ της Ηπείρου. Πήρε αυτό το προσωνύμιο λόγω της φανέλας με τη μία ρίγα που φορούσε αλλά και του πρωτοποριακού για την εποχή ποδοσφαίρου που έπαιζε. Σε όλη τη δεκαετία του '70 καταπλήσσει με το ποδόσφαιρο του αλλά δε κατακτά κάποιον τίτλο, πέρα από τον άτυπο της καλύτερης επαρχιακής ομάδας. Αποτελούνταν κυρίως από Αργεντίνους:
Εδουάρδος Κοντογιώργακης (Ριγκάνι), Αλφρέδος Γκλασμάνης (Γκλάσμαν), Χοσέ Παστερνάκης (Πάστερνακ),Χουάν Μοντέζ και Όσκαρ Αλβαρέζ (συν τον δικό μας Νίκο Λιάκο)
ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ Ο ΠΑΣ ΣΤΗΝ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ
Έτσι καλλιεργείται ο μύθος του Πας ο οποίος φαίνεται ότι δεν άφησε ασυγκίνητους τους Ηγουμενιτσιώτες. Και δε τους αφήνει ακόμα και σήμερα, μιας και τον υποστηρίζουν με ζέση, από την τηλεόραση ή το γήπεδο.Οι κατηγορίες των συμπολιτών μας που υποστηρίζουν τον Πας Γιάννινα είναι οι εξής:
1)ΕΙΜΑΙ ΠΑΣ ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΤΑΓΟΜΑΙ Η' ΕΖΗΣΑ ΣΤΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ
Δε μπορεί να πει κάποιος κάτι γι' αυτούς. Προφανώς υποστηρίζουν μια αθηναϊκή ομάδα αλλά μπορεί και όχι, ενώ ταυτόχρονα υποστηρίζουν Πας λόγω των δεσμών τους με τα Γιάννενα και δε παραλείπουν αν ο Θεσπρωτός πάει καλά να δηλώσουν και φίλαθλοι του Θεσπρωτού. Δεκτό. Μακάρι να μπορούσα να το νιώσω κι εγώ αυτό που νιώθετε. Έχοντας 100% καταγωγή από τα Τρίκαλα, όταν περνάω έξω από το Στάδιο του ΑΟΤ δεν αισθάνομαι απολύτως τίποτα. Γιατί είμαι Θεσπρωτός.
2)ΕΙΜΑΙ ΠΑΣ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ ΚΑΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΟΥ ΣΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΣΑΛΟΝΙΑ. ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΟΜΩΣ ΑΡΤΑ Η' ΠΡΕΒΕΖΑ
Στην Καρδίτσα εκτός από ΑΣΑ είναι και ΑΕΛ!!!
Αν δε με απατά η μνήμη μου, η συμπαθής σε μένα ομάδα του Πας έχει παίξει στη μεγάλη κατηγορία 1 φορά στα τελευταία 8 χρόνια. Άρα ο Πας με εκπροσωπεί (την Ήπειρο δηλαδή) σχεδόν πάντα στη Β' και την Γ' Εθνική. Σε σχέση με το Θεσπρωτό, πράγματι η Β'-Γ' είναι μεγαλύτερες κατηγορίες. Σε αυτές έπαιξαν κατά καιρούς η Αναγέννηση Άρτας και ο Πας Πρέβεζα αλλά στον τοπικό φίλαθλο κόσμο προκαλούν στην καλύτερη περίπτωση αντιπάθεια. Ενώ ο φίλος μας ο Πας μας βγάζει συμπάθεια. Επειδή είπαμε είναι εκπρόσωπος μας στα σαλόνια. Έτσι και στη Θεσσαλία οι Τρικαλινοί υποστηρίζουν τον Ολυμπιακό Βόλου και οι Καρδιτσιώτες την ΑΕΛ. Δεν πάνε στο γήπεδο τους μιας και οι ομάδες τους είναι μικρές και η περιοχή έχει εκπροσώπους. Στη Θράκη ο νομός Ροδόπης καμαρώνει για την εκπρόσωπο της περιοχής Σκόντα Ξάνθη και έχει σε δεύτερη μοίρα τον Πανθρακικό. Αν ανέβει η Άρτα και η Πρέβεζα στις υψηλές κατηγορίες θα τους υποστηρίξω; Θα βγάλω διαρκείας;;; Στην ακραία και αρρωστημένη περίπτωση που ο Θεσπρωτός ανέβει στα μεγάλα σαλόνια να είστε σίγουροι ότι σύσσωμος ο νομός Ιωαννίνων θα έχει ως δεύτερη ομάδα τον Θεσπρωτό. Επειδή έτυχε να κάνω το φανταρικό μου στα ακριτικά Γιάννενα και γνώρισα οπαδούς του Πας, μόνο κοροϊδία και υποτίμηση έλαβα από μέρους τους για το Θεσπρωτό. Αλλά ποιος ξέρει, αν είμαι ο μοναδικός εκπρόσωπος της Ηπείρου στα σαλόνια μπορεί και να αλλάξουν...
3)ΠΑΙΖΕΙ Ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΖΑΝΗΣ ΚΑΙ ΕΠΑΙΖΕ Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΑΡΑ ΕΙΜΑΙ ΠΑΣ
Χ.Τζάνης
Επαρχιώτικη νοοτροπία. 'Οπως οι Γιαπωνέζοι. Κάθε χρόνο αλλάζε ομάδα ο Νακάτα, άλλαζε ομάδα και όλο το έθνος. Πολύ καλός παίχτης ο Τζάνης. Μακάρι στη δύση της καριέρας του να έρθει και να φορέσει τη φανέλα του Θεσπρωτού. Όμως τι σχέση μπορεί να έχει ο Τζάνης με την Ηγουμενίτσα και το Θεσπρωτό; Το παιδί είναι από τον Παραπόταμο, έπαιξε μόνο στον Αστέρα Παραποτάμου και οι κάτοικοι του χωριού μπορούν να καμαρώνουν. Ούτε από την Ηγουμενίτσα είναι ούτε στο Θεσπρωτό έπαιξε ποτέ. Τον πάω τον Τζάνη καθότι και συμμαθητής αλλά δε μου αρέσει η φανέλα που φοράει επειδή δεν είναι της ομάδας μου. Όπως μ' άρεσε και ο Αθανασίου στον Πας. Αλλά πριν πάει εκεί δε μου άρεσε απλώς. Τον γούσταρα. Και τώρα τον γουστάρω επειδή φορά τη φανέλα της ομάδας της πόλης μου.
4)ΕΧΟΥΝ ΚΑΛΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΟΙ ΔΙΟΙΚΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΟΜΑΔΩΝ
Πολύ που με νοιάζει. Οπαδός είμαι όχι παράγοντας. Εγώ θέλω να γίνω αφεντικό της Ηπείρου. Και σε όποιο γήπεδο βρίσκω τον Πας, η ομάδα μου να τον πατάει.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Οι δυτικοευρωπαίοι κατακτητές έδιναν στους Ινδιάνους καθρεφτάκια και αυτοί εντυπωσιασμένοι τα αντάλλασσαν με τη γη τους. Οπαδούς που ζητάνε καθρεφτάκια δε θέλουμε. Η ομάδα στα τρία τελευταία παιχνίδια έκοψε ΔΙΨΗΦΙΟ ΑΡΙΘΜΟ ΕΙΣΗΤΗΡΙΩΝ! Και κάποιοι Ηγουμενιτσιώτες που ζουν στα Γιάννενα έχουν διαρκέιας στον Πας. Καλα κάνουν. Αλλά να ξέρετε πως η πόλη έχει ομάδα και λέγεται ΘΕΣΠΡΩΤΟΣ. Οποιαδήποτε ομάδα από Μαυρούδι-Γκρεκοχώρι και πέρα είναι ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ ΜΟΥ!!!
ΕΙΜΑΙ ΘΕΣΠΡΩΤΟΣ. ΑΡΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ.
Υ.Γ.Καλή επιτυχία στην ομάδα του Πας και συγχαρητήρια στους οπαδούς του για την ατμοσφαιρα που δημιουργούν.
ΓΡΑΦΤΗΚΕ,ΣΥΝΤΑΧΘΗΚΕ και ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ από ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ
GENIKOS- Αριθμός μηνυμάτων : 313
Ημερομηνία εγγραφής : 14/06/2008
ΕΙΜΑΙ ΠΑΣ ΓΙΑΤΙ....
GENIKOS Παρ Δεκ 17, 2010 7:31 pm
Σε όλη τη δεκαετία του '70 καταπλήσσει με το ποδόσφαιρο του αλλά δε κατακτά κάποιον τίτλο, πέρα από τον άτυπο της καλύτερης επαρχιακής ομάδας. Αποτελούνταν κυρίως από Αργεντίνους:
Εδουάρδος Κοντογιώργακης (Ριγκάνι), Αλφρέδος Γκλασμάνης (Γκλάσμαν), Χοσέ Παστερνάκης (Πάστερνακ),Χουάν Μοντέζ και Όσκαρ Αλβαρέζ (συν τον δικό μας Νίκο Λιάκο)
ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΠΙΤΣΙΡΙΚΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΤΖΑΝΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ
ΝΑ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΗΠΕΙΡΩΤΗ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΑΥΤΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΡΙΣΕΙ
ΣΤΑ ΣΤΕΝΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ.
ΔΕΝ ΜΕ ΧΑΛΑΣΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΔΕΛΦΕ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΙΔΑ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΧΟΡΤΑΣΑΝΕ ΜΠΑΛΑ
ΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΜΟΥ .
ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΕΙΠΕ ΚΑΠΟΙΟΣ...
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ Ο ΑΕΤΟΣ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ Ο ΘΡΥΛΙΚΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΠΥΡΡΟΣ
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ Ο ΜΥΘΙΚΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΜΥΡΜΙΔΟΝΩΝ,Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΑΧΙΛΛΕΑΣ
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΔΟΥΛΩΤΗ ΨΥΧΗ ΤΩΝ ΣΟΥΛΙΩΤΩΝ
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ Η ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ,ΠΟΥ ΟΙ ΙΔΡΥΤΕΣ ΤΗΣ ΗΤΑΝ ΤΑ ΔΥΟ ΤΡΙΤΑ ΗΠΕΙΡΩΤΕΣ
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΖΟΥΝΕ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΨΗΛΑ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΩΝ ΕΣΤΙΩΝ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ ΣΤΙΣ ΚΕΡΚΙΔΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΔΙΟΥ Η ΜΕΣΑ ΣΕ ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ ΠΗΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ,ΧΩΡΙΣ ΑΛΛΑ ΣΧΟΛΙΑ
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΚΑΛΠΑΚΙΟΥ ΠΟΥ Η 8Η ΜΕΡΑΡΧΙΑ ΣΤΗΡΙΖΟΜΕΝΟΙ ΣΕ ΗΠΕΙΡΩΤΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΚΑΤΑΤΡΟΠΩΣΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΛΗΤΕΣ ΜΕ ΤΑ ΜΑΚΡΙΑ ΜΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΟΥΛΑΡΙΚΙΑ ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΥΛΟΣ ΒΡΕΛΛΗΣ
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ Η ΒΟΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟΣ
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ,Ο ΚΑΡΟΛΟΣ ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΙΑΤΡΕΥΕΤΑΙ
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ Η ΖΑΛΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΣΤΟΥΡΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΦΗΣΑΝ ΝΑ ΤΗΝ ΠΙΩ
Π.Α.Σ.ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΑΚΟΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΡΑΨΑ.ΑΛΛΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ Ο Π.Α.Σ.ΗΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΗΠΕΙΡΩΤΩΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ.Η ΦΤΩΧΕΙΑ,Η ΞΕΝΙΤΕΙΑ,ΤΟ ΑΝΤΑΜΩΜΑ ΣΤΑ ΠΑΝΥΓΗΡΙΑ,ΤΑ ΜΟΙΡΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΓΙΑΓΙΑΔΩΝ ΜΑΣ,ΤΟ ΚΛΑΡΙΝΟ ΠΟΥ ΚΛΑΕΙ,ΤΟ ΑΓΝΟ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ
*Ο ΠΑΣ ΣΤΗΝ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΔΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΘΡΥΛΟΣ
ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΟΔΑ.
*ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΘΕΣΠΡΩΤΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ
ΘΕΣΠΡΩΤΟΣ,ΑΦΟΥ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ Α.Σ ΘΕΣΠΡΩΤΟΥ ΕΙΝΑΙ
ΟΠΑΔΟΣ ΑΘΗΝΑΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ.
*ΤΙ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΚΟΨΕΙΣ ΜΕΓΑΛΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΓΑ 3000?
*ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΟ ΑΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ
ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΤΕΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΟΣ ΜΟΥ.
*ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΟΝΟ ΠΑΣ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟΥ-ΚΑΠΟΥ
ΝΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΣΠΡΩΤΟΥ ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ ΑΛΛΑ ΜΕΧΡΙ
ΤΟΤΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ 40 ΧΡΟΝΩΝ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΓΗΠΕΔΟ
ΤΟΥ ΠΑΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΑΛΑΕΙ ΧΑΤΗΡΙ,ΘΑ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΒΑΨΕΙ ΜΠΛΕ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΟΥΣ, ΘΑ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΚΡΕΜΑΣΕΙ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΚΑΣΚΟΛ ΤΟΥ ΠΑΣ,ΘΑ ΠΙΝΟΥΝ ΤΟ ΓΑΛΑ ΤΟΥΣ ΣΕ ΠΟΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΣ,ΘΑ ΦΟΡΟΥΝ ΡΟΥΧΑ ΤΟΥ ΠΑΣ,ΘΑ ΓΡΑΦΟΥΝ ΣΕ ΤΕΤΡΑΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΣ ΜΕ ΣΤΥΛΟ ΤΟΥ ΠΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΣΕ ΜΠΡΕΛΟΚ ΤΟΥ ΠΑΣ.Ο ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ ΣΧΕΔΟΝ ΜΟΝΙΜΑ ΣΤΟΝ ΠΑΣ, ΣΤΑ ΚΙΝΗΤΑ ΠΑΣ, ΤΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΠΑΣ, ΤΑ ΣΗΜΑΙΩΜΑΤΑΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΥΤΟΚΟΛΛΗΤΑ ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΜΕΡΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΣ. ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ? ΜΟΝΟ ΠΑΣ!!!!
ΑΣΕ ΠΟΥ ΤΟΝ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΕΚΤΟΣ
Εδουάρδος Κοντογιώργακης (Ριγκάνι), Αλφρέδος Γκλασμάνης (Γκλάσμαν), Χοσέ Παστερνάκης (Πάστερνακ),Χουάν Μοντέζ και Όσκαρ Αλβαρέζ (συν τον δικό μας Νίκο Λιάκο)
ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΠΙΤΣΙΡΙΚΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΤΟΥ ΤΖΑΝΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ
ΝΑ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΗΠΕΙΡΩΤΗ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΑΥΤΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΟ ΠΕΡΙΟΡΙΣΕΙ
ΣΤΑ ΣΤΕΝΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ.
ΔΕΝ ΜΕ ΧΑΛΑΣΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΔΕΛΦΕ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΙΔΑ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΧΟΡΤΑΣΑΝΕ ΜΠΑΛΑ
ΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΜΟΥ .
ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΕΙΠΕ ΚΑΠΟΙΟΣ...
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ Ο ΑΕΤΟΣ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ Ο ΘΡΥΛΙΚΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΠΥΡΡΟΣ
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ Ο ΜΥΘΙΚΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΩΝ ΜΥΡΜΙΔΟΝΩΝ,Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΑΧΙΛΛΕΑΣ
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ ΕΙΝΑΙ Η ΑΔΟΥΛΩΤΗ ΨΥΧΗ ΤΩΝ ΣΟΥΛΙΩΤΩΝ
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ Η ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ,ΠΟΥ ΟΙ ΙΔΡΥΤΕΣ ΤΗΣ ΗΤΑΝ ΤΑ ΔΥΟ ΤΡΙΤΑ ΗΠΕΙΡΩΤΕΣ
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΘΝΙΚΟΙ ΕΥΕΡΓΕΤΕΣ
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΖΟΥΝΕ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΑΛΛΕΣ ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΨΗΛΑ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΩΝ ΕΣΤΙΩΝ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ ΠΟΥ ΕΧΩ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ ΣΤΙΣ ΚΕΡΚΙΔΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΔΙΟΥ Η ΜΕΣΑ ΣΕ ΛΕΩΦΟΡΕΙΑ ΠΗΓΑΙΝΟΝΤΑΣ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΜΑΣ
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ,ΧΩΡΙΣ ΑΛΛΑ ΣΧΟΛΙΑ
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΚΑΛΠΑΚΙΟΥ ΠΟΥ Η 8Η ΜΕΡΑΡΧΙΑ ΣΤΗΡΙΖΟΜΕΝΟΙ ΣΕ ΗΠΕΙΡΩΤΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΚΑΤΑΤΡΟΠΩΣΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΛΗΤΕΣ ΜΕ ΤΑ ΜΑΚΡΙΑ ΜΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΟΥΛΑΡΙΚΙΑ ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑΝΕ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΥΛΟΣ ΒΡΕΛΛΗΣ
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ Η ΒΟΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟΣ
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ,Ο ΚΑΡΟΛΟΣ ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΡΡΩΣΤΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΙΑΤΡΕΥΕΤΑΙ
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ Η ΖΑΛΗ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ
Π.Α.Σ. ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΣΤΟΥΡΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΦΗΣΑΝ ΝΑ ΤΗΝ ΠΙΩ
Π.Α.Σ.ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΑΚΟΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΡΑΨΑ.ΑΛΛΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ Ο Π.Α.Σ.ΗΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΒΙΩΜΑΤΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΗΠΕΙΡΩΤΩΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ.Η ΦΤΩΧΕΙΑ,Η ΞΕΝΙΤΕΙΑ,ΤΟ ΑΝΤΑΜΩΜΑ ΣΤΑ ΠΑΝΥΓΗΡΙΑ,ΤΑ ΜΟΙΡΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΓΙΑΓΙΑΔΩΝ ΜΑΣ,ΤΟ ΚΛΑΡΙΝΟ ΠΟΥ ΚΛΑΕΙ,ΤΟ ΑΓΝΟ ΤΣΙΠΟΥΡΟ ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ
*Ο ΠΑΣ ΣΤΗΝ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΔΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΘΡΥΛΟΣ
ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΟΔΑ.
*ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΘΕΣΠΡΩΤΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ
ΘΕΣΠΡΩΤΟΣ,ΑΦΟΥ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ Α.Σ ΘΕΣΠΡΩΤΟΥ ΕΙΝΑΙ
ΟΠΑΔΟΣ ΑΘΗΝΑΙΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ.
*ΤΙ ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΚΟΨΕΙΣ ΜΕΓΑΛΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΓΑ 3000?
*ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΑΠΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΟ ΑΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ
ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΤΕΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΟΣ ΜΟΥ.
*ΕΥΧΟΜΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΟΝΟ ΠΑΣ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟΥ-ΚΑΠΟΥ
ΝΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΣΠΡΩΤΟΥ ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ ΑΛΛΑ ΜΕΧΡΙ
ΤΟΤΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ 40 ΧΡΟΝΩΝ ΘΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΝΕΟ ΓΗΠΕΔΟ
ΤΟΥ ΠΑΣ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΧΑΛΑΕΙ ΧΑΤΗΡΙ,ΘΑ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΒΑΨΕΙ ΜΠΛΕ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΟΥΣ, ΘΑ ΤΟΥΣ ΕΧΕΙ ΚΡΕΜΑΣΕΙ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΚΑΣΚΟΛ ΤΟΥ ΠΑΣ,ΘΑ ΠΙΝΟΥΝ ΤΟ ΓΑΛΑ ΤΟΥΣ ΣΕ ΠΟΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΣ,ΘΑ ΦΟΡΟΥΝ ΡΟΥΧΑ ΤΟΥ ΠΑΣ,ΘΑ ΓΡΑΦΟΥΝ ΣΕ ΤΕΤΡΑΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΣ ΜΕ ΣΤΥΛΟ ΤΟΥ ΠΑΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΣΕ ΜΠΡΕΛΟΚ ΤΟΥ ΠΑΣ.Ο ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗΣ ΣΧΕΔΟΝ ΜΟΝΙΜΑ ΣΤΟΝ ΠΑΣ, ΣΤΑ ΚΙΝΗΤΑ ΠΑΣ, ΤΑ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑ ΠΑΣ, ΤΑ ΣΗΜΑΙΩΜΑΤΑΡΙΑ ΤΟΥ ΠΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΥΤΟΚΟΛΛΗΤΑ ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΜΕΡΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΣ. ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ? ΜΟΝΟ ΠΑΣ!!!!
ΑΣΕ ΠΟΥ ΤΟΝ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΠΗΓΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΣΤΑ ΕΚΤΟΣ
GENIKOS- Αριθμός μηνυμάτων : 313
Ημερομηνία εγγραφής : 14/06/2008
Σελίδα 1 από 1
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης